(English translation below)
De Nederlandse regering wil voortvarend het klimaatprobleem aanpakken, daarom is het voornemen om in 2030 49% CO2 reductie te realiseren en 95% in 2050. Dat is volgens William Nordhaus, die in 2018 de Nobelprijs voor economie kreeg, vergelijkbaar met het strengste scenario, (oranje en zwart), wat zou leiden tot een temperatuurstijging van minder dan 2.5 graden.
De Nordhaus-scenario´s
Björn Lomborg tweette recent de kosten die dit scenario met zich meebrengt.
(Update 21 juli: Dit is tabel 2 uit Nordhaus 2018 waar Lomborg zich op baseert:
Ref: William Nordhaus, Projections and Uncertainties about Climate Change in an Era of Minimal Climate Policies, American Economic Journal: Economic Policy
Vol. 10, No. 3, August 2018, p333–360 https://doi.org/10.1257/pol.20170046
https://www.aeaweb.org/articles?id=10.1257/pol.20170046 )
Het strengste scenario zorgt dan wel voor een geringe opwarming, maar de kosten die hiervoor moeten worden gemaakt zijn hoger dan de schade die ontstaat als er verder geen beleid wordt gevoerd en wat tot 4.1 graden opwarming zou leiden. Nordhaus zet ook het optimum scenario neer dat volgens het DICE model leidt tot 3.5 graden opwarming en een totale schade van 2.3% BNP zou veroorzaken. Voor de Nederlandse cijfers (met een BNP van 900 miljard) betekent dit:
Het strengste scenario kost een extra 25 miljard aan maatregelen, maar daar boven op komt nog 8 miljard schade, totaal 33 miljard, bij niks doen is er schade van 24 miljard, en bij het optimum scenario kost dit maar drie miljard, maar is de schade 15 miljard euro, totaal 18 miljard.
SRES A1T scenario
Het optimum scenario van Nordhaus ziet er heel erg bekend uit:
Vergelijking van enkele emissiescenario’s
Ik heb er een tijdje geleden al aandacht aan besteed, het emissiescenario dat 40 GtCO2 in 2040 uitstoot en 15 GtCO2 in 2100, is vrijwel identiek aan het bekende SRES A1T scenario.
Twee SRES scenario’s onder klimaatgevoeligheid van Lewis&Curry 2018
Maar met de recente Lewis & Curry 2018 klimaatgevoeligheid leidt dit slechts tot 1.5 graden opwarming.
Minder schade volgens Tol
Richard Tol heeft daar bovenop nog heugelijk nieuws dat hij presenteerde tijdens de Ontgroeningsdag 2019 in Amsterdam
Vergelijking van Tol, Nordhaus en Mendelsohn schadescenario´s
Als we uitgaan dat de hoofdveroorzakers van de CO2-emissies in de rest van deze eeuw juist die landen zijn die een sterke economische ontwikkeling gaan doormaken, dan komt de gemiddelde schade veel lager uit. Bij het statisch model wordt aangenomen dat arme landen de grootste klappen krijgen maar ook arm blijven de rest van de eeuw. Echter: de arme landen worden ook rijker, de dynamische aanpak van Tol (FUND model: doorgetrokken rode lijn). Als Nordhaus en Mendelsohn (DICE en PAGE) dynamisch worden aangepast (groene en blauwe stippellijn) dan komt dit overeen met de lage verwachting van Tol. Gecombineerd met de recente Lewis & Curry 2018 klimaatgevoeligheid leidt dit tot 1.5 graden opwarming èn is er minder dan 1% BNP schade.
Wat behelst het Optimum SRES A1T scenario? “Maximise global welfare” gecombineerd met technische innovatie. Kortom: het ecomodernistische scenario van Schellenberger.
Wat betekent dit voor het Nederlandse klimaatbeleid?
De Nederlandse regering wil een agressief CO2-beperkend beleid uitvoeren volgens de strategie van Stern met een hoge CO2 beprijzing. Volgens Nordhaus betekent dit een zware aanslag op de Nederlandse economie en kan beter een matige CO2-beprijzing worden gevolgd, die uitgesmeerd wordt over een langere periode waardoor de emissie in een SRES A1T scenario kan worden omgebogen, wat een optimum voor de “welfare” betekent.
Lewis heeft uitgerekend dat het DICE model van Nordhaus ongeveer een factor twee te warm is waardoor het optimum emissiescenario van Nordhaus in de buurt van 1.5 graden opwarming komt.
Tol heeft vastgesteld dat het DICE model ongeveer een factor drie teveel schade berekent omdat de stijgende welvaart van de ontwikkelingslanden niet wordt meegenomen door Nordhaus.
Dus het klimaatakkoord kan op de schop. Een matige CO2-beprijzing is veel effectiever. De claim van Urgenda is schadelijk voor Nederland.
(En voor wie het nog niet was opgevallen: óók Nordhaus denkt niet dat RCP8.5 een business-as-usual scenario is)
Samen met Nick Lewis bij de Ontgroeningsdag 2019 in Amsterdam
Update 21 juli:
Presentatie Nic Lewis
Presentatie Richard Tol
(English version)
Nordhaus and the Dutch energy transition
The Dutch government wants to tackle the climate issue urgently, therefore they announced the aim for a 49% CO2 reduction in 2030 and 95% CO2 reduction in 2050. According to William Nordhaus – who received the Nobel prize for Economy in 2018 – this is comparable with his strongest scenario (orange and black) which would lead to a temperature rise of less than 2.5 degrees Celsius.
The Nordhaus scenarios
Björn Lomborg issued recently a tweet in which he summarised the costs of the Nordhaus scenarios:
(Update 21 July: This is table 2 from Nordhaus 2018 which Lomborg is referring to:
Ref: William Nordhaus, Projections and Uncertainties about Climate Change in an Era of Minimal Climate Policies, American Economic Journal: Economic Policy
Vol. 10, No. 3, August 2018, p333–360 https://doi.org/10.1257/pol.20170046
https://www.aeaweb.org/articles?id=10.1257/pol.20170046 )
The strictest scenario will realise the highest temperature reduction, but the costs to realise this are higher than the actual damage of the “no policy”scenario , which would lead to a warming of 4.1 degrees. Nordhaus paints also the optimum scenario which – according to the DICE model – would lead to 3.5 degrees warming and a total damage 2.3% GDP. Using Dutch numbers with a GDP of 900 billion (“miljard):
The strictest scenario costs an extra amount of 25 bilion euros for policy measures, added to 8 billion of climate damage, totalling 33 bilion. A “no policy” yields a climate damage of 24 billion. The optimum scenario only costs three billion but the climate damage will be 15 bilion euros, totalling 18 billion.
SRES A1T scenario
The optimum scenario of Nordhaus looks very familiar:
Comparison of some emission scenarios
A time ago I did spend some time on the various scenarios for this century. The emission scenario which emits 40 GtCO2 in 2040 and 15 GtCO2 in 2100, is almost identical to the well known SRES A1T scenario.
Two SRES scenarios using the climate sensitivity of Lewis&Curry 2018
However, using the recentclimate sensitivity of Lewis & Curry 2018 this only leads to 1.5 degrees warming.
Less damage according to Tol
Richard Tol announced some happy news which was presented during the Ontgroeningsdag 2019 in Amsterdam
Comparison of Tol, Nordhaus en Mendelsohn damage scenarios
If we consider that the main CO2 emitters during the rest of the 21st century are emerging economies which will have a strong economic growth, then the average climate damage will be susbstatially less. The static approach assumes that poor countries gat the biggest hit, but also that these countries stay poor during the rest of the century. But poor countries get richer too, which is the dynamic approach of Tol (FUND model, solid red line). Applying this dynamic approach to Nordhaus and Mendelsohn (DICE and PAGE, green and blue dashed lines), then Tol, Nordhaus and Mendelsohn are comparable in damage. If the low climate sensitivity of Lewis & Curry 2018 is considered, the optimum scenario leads to 1.5 degrees warming and less than 1% GDP damage.
What does the Optimum SRES A1T scenario imply? “Maximise global welfare” combined with technical innovation. In short: het eco modernist scenario of Schellenberger.
What is the implication for the Dutch climate policy?
The dutch government wants to roll out an agressive CO2 limiting policy accordint to the stategy of Stern using a high CO2 tax. According to Nordhaus this means a severe negative effect on the Dutch economy, better it is to go for an optimum scenario using a modest CO2 price spread out over a longer period, which will bend CO2 emissions into a SRES A1T scenario, meaning an optimum for wellfare.
Lewis calculated that the DICE model runs approximately a factor two to hot, which brings the optimum scenario of Nordhaus down to about 1.5 degrees.
Tol showed that the DICE model yields about a factor three too much damage because the growing economy of the emerging economies is not applied by Nordhaus.
So the Dutch climate accord needs to go back to the drawing board. A modest CO2 price is much more effective. Urgenda’s claim is damaging for the Netherlands.
(And for those who had not noticed it yet: Nordhaus also does not consider the RCP 8.5 scenario business-as-usual)
Together with Nick Lewis at the Ontgroeningsdag 2019 in Amsterdam
Update 21 July:
Presentation Nic Lewis
Presentation Richard Tol
Klimaathype 
Hi Hans,
I am glad that you have looked at the Nordhaus paper and related to the work of others. It helps clarify some of my own thoughts on the subject.
There are a number of comments that I would like to make, that I will spread over a few days. I hope you do not mind long comments with a number of links to emphasize my points!
1. Incremental impact of Dutch policy
You have tried to relate the impact of Netherlands policy to the global costs of policy and climate change from Nordhaus 2018 – American Economic Review. A point to remember is that Dutch policy is exceptional compared to most other countries, as it tries to cut emissions substantially by 2030 and 2050. Most countries will see their emissions increasing into the future. This is particularly true of countries defined as “developing” in 1992 at the time of the Rio Declaration. At the present time this covers countries with over 80% of the global population and >60% of greenhouse gas emissions.
See Robin Guenier’s article on a Philippe Sands lecture from Paul Matthews old blog.
The impact of exempting developing countries has resulted in most countries doing little or nothing to reduce their emissions. William Nordhaus states in the introduction to his article.
This is confirmed by the UNEP Emissions Gap Report 2018. Figure ES2 illustrates the policy issues.
The aggregate global impact of all proposed policies (if fully enacted) will see GHG emissions in 2030 higher than in 2017, whilst the Report states
For CO2 emissions the EU Commission EDGAR project has data by country from 1970 to 2016. The Netherlands had CO2 emissions of 156 MtCO2 in 1990 and 163 MtCO2 in 2016. That was 0.70% of World emissions in 1990 (22450 MtCO2) and 0.46% of global emissions in 2016 (35753 MtCO2). The 49% reduction by 2030 I assume (in line with the EU target) is based on the 1990 figure.
Assume for a moment that (a) we only consider CO2 emissions (b) RCP8.5 is a non-policy scenario resulting in warming of 4.1 degrees in 2100 (c) Combined impact of current policies result in warming of 3.8 degrees
The impact of the Netherlands achieving its policy goals, as against the Netherlands doing nothing is much less than 0.1 degrees.
So by the Nordhaus model, with or without policy costs of 3% of GDP, climate change costs for the Netherlands will be about 2.5% of GDP. The choice for the Netherlands is policy costs (PC) 3.0% GDP + climate change costs (CCC) of 2.5% of GDP or climate change costs of 2.5% of GDP.
If all other policy countries took the same attitude, it would be PC = ?% GDP plus CCC = 2.5% of GDP or CCC = 3.0%.
This is based the rational economic approach. Political realities are very different. Efforts to “combat climate change” are not based on actually achieving results, but on appearing (in the eyes of like-minded persons) to do something. In the real world, CO2 emissions in the Netherlands were 5% higher in 2016 than in 1990. But with highly ambitious emissions reductions aims the Dutch people can hold their heads up high in as world leaders in combating climate change.
Game Theory (of von Neumann, Morgenstern & Nash) has tools to help explain the policy strategies at play for rational actors against those countries that are under the sway of climate activists.
Manic, apologies for leaving your repy this long in moderation.
Voor de meelezers, dit stuk wordt steeds bij Climategate weggecensureerd.
“Regelmatig beweert Hans Erren hier dat klimaatverandering niet erg is. Hij beroept zich daarbij op Nordhaus. Helaas is dat zijn eigen gemutileerde versie van Nordhaus.
Om te beginnen noemt Hans een paar onjuiste basis-gegevens. Zo is de verwachte schade in het optimale scenario niet 2,3% maar 2,8% (best estimate uit tabel 4 van Nordhaus 2018). Vermoedelijk kwaakt Hans AGW-ontkenner Lomborg na, die deze fouten heeft verspreid.
Volgens Nordhaus is de totale schade wereldwijd bij ongewijzigd beleid 134 biljoen netto contante waarde. Dat zou verhoudingsgewijs voor Nederland 1,3 biljoen euro cumulatieve schade zijn, ongeveer twee keer het huidige BNP. Erren berekent de schade in het nul-scenario voor Nederland door een BNP van 900 miljard te vermenigvuldigen met 4,0% (ca. 36 miljard). Die berekening slaat helemaal nergens op, maar komt wel tot een laag getal, en dat komt natuurlijk goed uit.
Dan het ergste. Erren “corrigeert” de opwarming die Nordhaus heeft berekend van 4,1 naar 1,5 graad (de meest optimistische schatting van de ras-optimisten Lewis & Clark). En hij “corrigeert” de potentiële schade op basis van een schatting van Tol, waarvan Nordhaus nota bene in zijn eigen artikel zegt dat die rekenkundig niet klopt. Dat is een wetenschappelijk eufemisme voor “brandhout”.
Vervolgens presenteert Erren de cijfers alsof ze van Nordhaus zijn. Deze “correcties” zijn omgekeerde plagiaat, een misdaad tegen de wetenschap en het gezonde verstand.”
Kijken hoe lang het hier blijft staan.
In ieder geval al een dag!
Beste Jan van der Laan,
Je arrogante reactie geeft blijk dat je de etiquette van reageren op een weblog niet kent en ook dat je geen flauw idee hebt wat Nordhaus, Lomborg, Lewis en Tol voor argumenten aanvoeren of hoe deze argumenten in relatie staan met elkaar. Maar ik ben de beroerdste niet, en wil het je best nog een keer uitleggen omdat je het de eerste keer blijkbaar niet begrepen hebt. Je reactie laat ik integraal staan om een toonbeeld te zijn hoe de alarmistische opponenten hun tegenstanders bejegenen.
De argumenten van Nordhaus
1: Strikt naleven van de akkoorden van Parijs (zero emissie in 2050) geeft een grotere schade door klimaatreducerend beleid dan de klimaatschade zelf.
2: Een no-policy emissiescenario heeft een veel legere emissie dan het alom gebruikte RCP 8.5 scenario, dat dus terecht een worst case scenario blijkt en geen no-policy-change scenario.
3: Het optimum emissie scenario, dat een tussenweg is tussen grote schade door klimaat en grote schade door klimaatbeleid, komt overeen met het SRES A1T scenario.
4. Om emissies te vertalen naar temperatuur en schade gebruikt Nordhaus het DICE model.
De argumenten van Lomborg
Lomborg gebruikt de waarden van Nordhaus van zijn no-change, optimum en strong mitigation scenarios. Zero emissie in 2050 is netto schadelijker dan een gematigde afname van emissies.
Tol’s kritiek op het DICE model
Volgens Richard Tol houdt het DICE model geen rekening met de economische groei van ontwikkelingslanden. De relatieve schade van rijke landen door natuurgeweld is veel kleiner dan voor arme landen, vergelijk maar eens het effect van dezelfde orkaan op Haiti en op Florida. Tol schat dat het DICE model een factor drie teveel schade berekend, met dynamische groei ingecalculeerd komen Tol en Nordhaus op dezelfde waarden uit.
Lewis’s kritiek op het DICE model
Nordhaus gebruikt een gemiddelde klimaatgevoeligheid van drie graden per CO2 vedubbeling. Voor de korte termijn 21e eeuw horizon is dat een waarde die twee keer te hoog ligt dan blijkt uit Lewis’klimaatgevoeligheid die gecalibreerd is aan de temperatuur- en co2stijging van de afgelopen 70 jaar.
Mijn argumenten
Ik heb de waarden van Lomborg vertaald naar BNP van 2020, maar eigenlijk had ik dit moeten vertalen naar het BNP van 2100. De relatieve waarden tussen klimaatschade en klimaatbeleidschade veranderen daarme echter niet, het optimum scenario blijfy het SRES A1T, de reele kosten van klimaatbeleid voor de Parijse akkoorden vertienvoudigd dan wel. Net als de klimaatschade.
Die klimaatschade valt met de argumenten van Tol en Lewis een factor zes lager uit dan het DICE model berekent. Met het SRES A1T scenario halen we de doelen van Parijs dus zonder veel moeite.
Je gaat weer niet in op wat Guido zegt. Vervolgens ga je ook nog eens zeuren – vier weken na dato – over etiquette, terwijl je zelf scheldend en tierend op ander forums tekeer ging en gaat (Climategate.nl!) en altijd discussies mijdt.
Guido heeft dus gewoon gelijk. Maar dat is een ongemakkelijke waarheid voor je. Wie neemt je nog serieus?
Waarom noemt Nordhaus zijn optimum scenario een optimum scenario?
En niet jijbakken Jan. Jij bent gast op mijn blog vergeet dat niet.
Answer the question, please: is het 2.3 of 2.8?
Laat maar. Je durft niet in debat, vanwege het simpele feit dat je ernaast zit en dat niet durft toe te geven. Zo gaat het al jaren met jou. En op climategate.nl – een complotters-site kun je alleen one-liners plaatsen. Succes met jouw lege blog.
Dit zijn de Nordhaus getallen, het optimum scenario blijft het goedkoopste
En of het nu 2.3% is of 2.8%, volgens Tol is dát zelfs een factor drie te hoog.
Zie ook
https://www.econlib.org/library/Columns/y2018/MurphyNordhaus.html
En ík loop niet weg voor een debat, dat doe jij nu dus Jan. Wat zijn volgens jou de kosten tot 2100 van het Parijs scenario voor Nederland volgens Nordhaus, vergeleken met zijn optimum scenario in harde Euro’s?
Wel:
1) U plaatst geen link naar het originele artikel van Nordhaus: https://pubs.aeaweb.org/doi/pdfplus/10.1257/pol.20170046
2) in dat originele artikel staat 2.8 en niet 2.3. Tabel 4 blz 353. Het getal 2.3 is in het hele artikel niet te vinden. Guido’s opmerking is dus terecht.
3) u bent dus aan het rekenen geslagen met verkeerde getallen en doet voor of ze van Nordhaus zijn, ondanks het feit dat u daarop gewezen bent.
4) u moet uw werk dus overdoen en niet bij mij gaan blaten dat ik het debat ontwijk.
5) dit is een zich herhalend patroon: Shishmareff, temperatuurontwikkeling in NL.
6) QED. QED. QED. QED.