Zelfs onder fysici bestaat er nog verwarring over de werking van het broeikaseffekt. Zo beweerde fysicus Kees le Pair onlangs in het Tijdschrift voor Natuurkunde dat de toename van CO2 geen effect heeft omdat CO2 al verzadigd is:
"Het CO2-gordijn is immers al zo goed als dicht?" Hij wordt hierin terecht weerlegd door Bart Verheggen, maar komt vervolgens toch met een grafiek (van mij!) op de proppen die zijn gelijk moet aantonen. Helaas, die grafiek doet dat ook niet…
Hier is de grafiek:
http://home.casema.nl/errenwijlens/co2/co205124.gif
Deze grafiek toont echt aan dat bij elke verdubbeling van CO2 het gordijn zich zijwaarts uitbreidt. In de analogie van le Pair: het gegeven dat het midden van het gordijn al dicht zit, betekent nog niet dat het venster volledig bedekt is.
Het effect van Co2 op temperatuur is overigens gering, ongeveer een graad per CO2verdubbeling, er zijn sterke meekoppelfactoren nodig om het effect rampzalig te maken, en daar gaat de huidige controverse over (zie mijn vorige bijdrage).
CO2-cyclus
Op zijn webpagina maakt le Pair nog een andere opmerking die ik van een fysicus niet had verwacht: "Overigens is de bijdrage van de mens aan de totale hoeveelheid CO2 in de atmosfeer klein. Die hoeveelheid is in dynamisch evenwicht met die in het water en de vaste stof. De fotosynthese van de planten, oplossing in water en chemische binding aan mineralen ontnemen de atmosfeer CO2. Aan de andere kant voegen verrotting van planten en dieren, ademhaling van mens en dier en onze machines – verbranding van fossiele brandstof – desorptie van de oceaanen en mineralen de stof aan de atmosfeer toe. Van de totale jaarlijkse instroom in de atmosfeer (Let op: dat is heel wat minder dan de totaal aanwezige hoeveelheid!) levert de mens met al zijn machines 4%. Vliegende insecten om maar een voorbeeld te noemen leveren 10 keer zoveel. We betekenen in het geheel dus ook nog eens weinig."
Hier maakt le Pair de klassieke fout (die Hans Labohm ook maakt) dat omzet met winst wordt verward. De hoeveelheid CO2 in de atmosfeer is inderdaad in "dynamisch evenwicht" met de oceanen, met de nadruk op "dynamisch". Als een evenwicht verstoord wordt, is er namelijk een relaxatietijd nodig om het evenwicht weer te herstellen: die relaxatietijd voor CO2 is ongeveer vijftig jaar. Mijn cavia van 1 kg zet jaarlijks 16 kg hooi om, en wordt daarbij elk jaar ook een paar gram zwaarder, mijn cavia neemt dus netto CO2 op! Toename van CO2 leidt er ook toe dat bossen sneller groeien en er meer CO2 in de oceaan wordt opgenomen, dat is een traag proces met een relaxatietijd van 50 jaar.
De "vliegende insecten" van le Pair verbruiken biomassa, de meeste auto’s doen dat niet, maar die extra CO2 verdwijnt op termijn wel weer in de oceaan, gelukkig.
Klimaathype 