Ketters in het Vaticaan: De ‘dialoog” van Jan Paul van Soest

En weer is een “dialoog”-ronde afgesloten op het NRC-blog van Paul Luttikhuis. Een dialoog die gekenmerkt wordt door een volledige afwezigheid van kennis van de materie waar Jan Paul boeken over heeft volgeschreven, boeken over “saboteurs” en “twijfelbrigades”.

Dialoog
Na twee pogingen op de Dagelijkse Standaard waar Jan Paul verzandde in het analyseren van de reacties en niet focuste op de dialoog, werd de draad opgepakt op het NRC-blog van Paul Luttikhuis. Nu met een blogmoderator en zelfs ook met een dialoogscheidsrechter in de vorm van klimaatwetenschapper Gerbrand Komen. Het blog van Luttikhuis volgt openlijk de alarmistische lijn, Komen volgt de officiële IPCC-lijn, en de lijn van van Soest is duidelijk samen te vatten met zijn twee smaadschriften. Door het blog van Luttikhuis te kiezen krijgen we dus enigszins de analogie van de reformatie, waar een RK apologeet een boek schrijft waarin hij de protestanten verketterd, en vervolgens Luther uitnodigt op het Vaticaan voor een “Dialoog” waarbij de arbiter een rechtzinnige jezuïet is. Bij het begin van de dialoog moet Luther eerst nog eens trouw zweren aan het dogma dat we aan het begin van het einde der tijden staan. Labohm wordt dus ontvangen als een ketter in het Vaticaan en de hele “dialoog” ademt ook deze atmosfeer.

Arbitrage
Komen afficheert zichzelf als een eenvoudige fysicus die geen verstand heeft van economie. Vreemd dan dat hij juist wordt uitgekozen om de arbiter te zijn in een debat over beleid, beleid dat als eerste een groot effect op de economie zal hebben. Komen zal een geweldige expertise hebben in klimaatwetenschap maar als scheidsrechter in een beleidsdiscussie is hij net zo geschikt als de eerste de beste gymnasiast.

Moderatie
Luttikhuis laat flink wat steken vallen in de moderatie, hij redigeert teksten van reageerders, en het is niet duidelijk welke berichten door de moderatie komen omdat niet wordt aangegeven waar geknipt of gecensureerd wordt. Dialoogondermijnende opinies van reageerders worden door de moderatie verwelkomd in plaats van deze als off-topic weg te censureren. Bij een standaard WordPress hosting kunnen reacties op basis van IP automatisch geplaatst worden, waarbij moderatie alsnog achteraf kan worden uitgevoerd als de reactie off-topic of te aanvallend is. Bij het NRC-blog echter kan het dagen duren voordat een serie reacties geplaatst wordt, omdat Luttikhuis met iets anders bezig is en elke reactie afzonderlijk moet modereren.

Hoe nu verder
Als Jan Paul écht een dialoog wil met Hans Labohm – waaraan ik dus steeds meer twijfel, dat moge nu wel duidelijk zijn – dan is er een eenvoudig formule te verzinnen:

– Hans Labohm kiest een onderwerp en schrijft gedurende vier weken elke week een stuk op de Dagelijkse Standaard http://www.dagelijksestandaard.nl/author/hans-labohm/ (wel in zijn eigen woorden en niet 90% copy-paste) en

– Jan Paul van Soest schrijft in dezelfde week hierop een antwoord op zijn eigen blog http://www.twijfelbrigade.com/category/blog-bij-het-boek-van-jan-paul-van-soest/ , waarbij van Soest begint met een link naar Labohm en natuurlijk dan wel moet ingaan op de stellingen van Labohm en geen “samenvatting” moet geven van de reacties.

Na vier weken kiest Jan Paul van Soest een onderwerp en schrijft een openingsartikel op zijn eigen blog, Labohm reageert daar weer op. Na vier weken is Labohm weer aan de beurt. Reageren kan bij Luttikhuis, bij mij, op de Dagelijkse Standaard en bij de twijfelbrigade.

Ga eens in dialoog van Soest, want dat heb je nog stééds niet gedaan.

Dit bericht werd geplaatst in debat, Klimaat en getagged met , , . Maak dit favoriet permalink.

2 reacties op Ketters in het Vaticaan: De ‘dialoog” van Jan Paul van Soest

  1. David zegt:

    Geloof is per definitie wat niet te bewijzen is. Wetenschappelijke discussie met een gelovige is om die reden gedoemd te mislukken.
    Wetenschap is niet hetzelfde als waarheid. Sommige zaken zijn goed bekend, andere zijn in onderzoek en van sommige dingen begrijpen we nog weinig.
    De wetenschap hoort daar duidelijk over te zijn.
    Over het einde der tijden: daar leven we al 3000 jaar in, met het begin van de ijzertijd startte de ontbossing. Waarom wij nog bestaan en met nog heel wat meer zielen ook is in één woord samen te vatten: innovatie.

  2. Pingback: Ketters in het Vaticaan – De Dagelijkse Standaard

Reacties zijn gesloten.